Հովհաննես Թումանյան
Ես ապրում էի մի փոքրիկ տան մեջԱռատ ու անփույթ,Աշխարհքն ինձ համար կլոր էր անվերջ,Կեղևը` կապույտ։Նրանից հետո աչքս բաց արիՄի փոքրիկ բնում,Տեսա՝ աշխարհքը հարդից է շինած,
Ու մայրս է շինում։Մի օր էլ, բնից գլուխս հանած,Նայում եմ դես-դեն,Տեսնեմ՝ աշխարհքը տերևից շինած,Մեր բունը վրեն։Հիմի թռչում եմ հեռո՜ւ, շատ հեռո՜ւ,Ամեն տեղ գընում,Բայց թե աշխարհքը ինչի՞ց է շինած—Էլ չեմ հասկանում։
Հարցեր և առաջադրանքներ
Անփույթ-թափթփված
հարդ-չոր տերև
Որ կա մի փոքրիկ թռչուն։ Նա իր բնից գլուխը գլուխը հանում է, սկզբում տեսնում է, որ աշխարհքը կլոր էր, հետո տեսավ, որ բույնը տերևից է շինած։ Երբ նա մեծացավ , նա թռչում էր և տեսավ, որ իր մտածած ոչ միբանից է և այտենցել նա չհասկացավ։
Հիմի թռչում եմ հեռո՜ւ, շատ հեռո՜ւ,Ամեն տեղ գընում,Բայց թե աշխարհքը ինչի՞ց է շինած—Էլ չեմ հասկանում։
Իմ կարծիքով աշխարքը փայտերից էր շինած։
Բարև խելացի թռչուն։ Ես շատ հավանեցի այս բանաստեղծությունը։ Ես քեզ կոգնեմ, որ դու մտածես։ Այդ բույնը շինված է փայտից։ Բայց իմ կարծիքով։