Interviewer: Hello, Mbappe.

Mbappe: Hi.

Interviewer: Can you tell me about a typical day in your life for the school magazine?

Mbappe: Yeah, sure.

Interviewer: So, what time do you get up? Continue reading →

Ողջո՛ւյն, ես խոսող գրադարանն եմ։ Ես ունեմ շատ գրքեր և գիտելիքներ։ Ես հիմա մի դեպք կպատմեմ․ Մի անգամ երկու տղա եկան գրադարան։ Այդ տղաներից մեկի անունը  Յուլիսիս էր, իսկ մյուսի անունը՝ Լայոնել։ Նրանք շատ գրքեր էին որոնում, որպեսզի կարդային։ Երբ նրանք գրքերը վերցնում էին, գցում էին ու չէին դնում  նույն տեղը։ Իսկ ես ասացի․

Continue reading →

1. Բաց թողնված տեղերուն տեղադրի՛ր բայց, երբ, թե , որ , ու շաղկապները, անհրաժեշտության դեպքում կետադրի՛ր։

Մի գարնան իրիկուն էր, երբ այս  դեպքը պատահեց։

Շատ տարիների են անցել, բայց ես չեմ մոռանում այդ դեպքը։

Գիշերվա հովն էր, որ շարժում էր ծառերը։

Սևաչյա աղջիկը բացեց դուռը ու ժպիտով մտավ ներս։

  Continue reading →

Жила-была маленькая девочка. Звали её Маша. Однажды Маша пошла в лес за грибами. Долго она собирала грибы́ и заблудилась. Ходила, ходила, но не нашла дорогу домой и заплакала.
Вдруг Ма́ша уви́дела на поля́нке чей-то до́мик. Дверь была́ откры́та, в до́мике никого́ не́ было.
Ма́ша поду́мала: «Интере́сно, кто здесь живёт?» А жи́ли в э́том до́мике три медве́дя: па́па-медве́дь, ма́ма-медве́дица и сын-медвежо́нок. Па́пу зва́ли Михаи́л Ива́нович. Он был о́чень большо́й. Ма́му зва́ли Наста́сья Петро́вна. Она́ была́ поме́ньше. А сы́на зва́ли Мишу́тка. Он был совсе́м ма́ленький. Ка́ждый день вся семья́ ходи́ла гуля́ть в лес.

Continue reading →

Վիլյամ Սարոյան (մաս առաջին)

Երկու լավ ընկերները, Լայոնելն ու Յուլիսիսը, իրենց քայլերն ուղղեցին
դեպի հանրային գրադարան։ Երբ երկու տղաները մտան համեստ, բայց
տպավորիչ շենքից ներս, զգացին, որ խոր լռություն էր տիրում այդտեղ։ Թվում էր,
որ նույնիսկ պատերը, հատակն ու սեղանները պապանձվել էին, կարծես
լռությունը կլանել էր բովանդակ շենքը։ Այնտեղ կային ծերունիներ, որոնք թերթ էին
կարդում։ Քաղաքային փիլիսոփաներ կային, միջնակարգ դպրոցի տղաներ ու
աղջիկներ, որոնք պրպտումներ էին կատարում, բայց բոլորը լուռ էին, որովհետև
իմաստություն էին որոնում։ Բոլորն էլ գրքերի մոտ էին, բոլորն էլ ուզում էին մի
բան հայտնաբերել գրքերի մեջ։ Լայոնելը ոչ միայն շշնջալով էր խոսում, այլև ոտքի
մատների վրա էր քայլում։ Նա շշնջալով էր խոսում, որովհետև կարծում էր, որ
պակաս հարգանք դրսևորած կլինի ոչ միայն ընթերցողների, այլև գրքերի հանդեպ։
Յուլիսիսը հետևում էր նրան, նույնպես ոտքի մատների վրա քայլելով։

Continue reading →

1.Տրված թվերը գրի՛ր տառերով։

60221 — վաթսուն հազր երկու հարյուր քսանմեկ

35046 — եռեսունհինգ հազար քառասունվեց

57043 — հիսունյեթ հազար քառասուներեք

68007 — վաթսունութ հազր յոթ

600404 – վեց հարյու հազար չորս հարյուր չորս

Continue reading →

Жи́ли-бы́ли де́душка и ба́бушка. Была́ у них вну́чка Ма́шенька. Пошла́ Ма́шенька в лес гуля́ть и заблуди́лась. Ходи́ла-ходи́ла де́вочка по ле́су, уста́ла. Вдруг ви́дит дом стои́т большо́й, краси́вый. Постуча́ла Ма́ша в дверь. Никто́ не отвеча́ет. Она́ вошла́ и се́ла о́коло око́шка. А жил в э́том до́ме медве́дь. Верну́лся он ве́чером домо́й и уви́дел ма́ленькую де́вочку: – Вот как хорошо́! – говори́т медве́дь. – Тепе́рь ты у меня́ бу́дешь жить. Бу́дешь ка́шу вари́ть и дом убира́ть.
Загрусти́ла де́вочка, запла́кала, но де́лать не́чего. Ста́ла она́ у медве́дя жить. Медве́дь це́лый день по ле́су хо́дит, а Ма́ша дом убира́ет, ка́шу ва́рит и всё ду́мает, как домо́й убежа́ть. Но убежа́ть не мо́жет, доро́гу домо́й не зна́ет.
	Ду́мала она́, ду́мала и приду́мала. Верну́лся ве́чером медве́дь домо́й, а Ма́шенька говори́т: – Я пироги́ вку́сные испекла́ для ба́бушки и для де́душки. Отнеси́ им вот э́ту большу́ю корзи́ну с пирога́ми. – Хорошо́, – говори́т медве́дь, – отнесу́. – То́лько, смотри́, – говори́т Ма́шенька, – пироги́ не ешь, я на э́том высо́ком де́реве бу́ду сиде́ть и далеко́ смотре́ть. – Ла́дно, – говори́т медве́дь, – не бу́ду я есть твои́ пироги́.
– Посмотри́, не идёт ли дождь, – говори́т де́вочка. Медве́дь пошёл смотре́ть, а Ма́шенька пры́гнула в корзи́ну и под пироги́ спря́талась. Медве́дь верну́лся, ви́дит, корзи́на гото́ва, взял её и пошёл. Шёл он, шёл, уста́л и говори́т: – Ся́ду на пенёк, съем пирожо́к. А Ма́шенька из корзи́ны кричи́т: – Ви́жу, ви́жу! Не сади́сь на пенёк, не ешь пирожо́к.
	Пошёл медве́дь да́льше. Шёл-шёл, уста́л и говори́т: – Ся́ду на пенёк, съем пирожо́к. А Ма́шенька из корзи́ны опя́ть кричи́т: – Ви́жу, ви́жу! Не сади́сь на пенёк, не ешь пирожо́к. Удиви́лся медве́дь: – Кака́я глаза́стая! Высоко́ сиди́т, далеко́ гляди́т. Пошёл да́льше. Пришёл медве́дь в дере́вню, а соба́ки как на́чали на него́ ла́ять, он корзи́ну поста́вил, а сам в лес побежа́л. Ба́бушка и де́душка услы́шали, как соба́ки ла́ют, вы́шли на у́лицу, ви́дят – корзи́на стои́т, а в корзи́не их вну́чка Ма́шенька. Обра́довалась ба́бушка, обра́довался де́душка, обра́довалась Ма́шенька.

Continue reading →

Continue reading →