Մկները մի անգամ խորամանկություն արեցին , գնացին թաքնվեցին ծառերի հետևում։ Կատուն եկավ , ասաց.
_Ո՞ւր են գնացել Էս մկները։
Մկներն էլ հերևից զանգը կախեցին կատվի վզից և փախան։
Ես մեղադրում եմ կատվին: Կատուն կարող էր գնար, իր համար ուտելիք գտներ։ Ես խղճում եմ մկներին , քանի որ մկները մեղկ էին։
Կամ կարող էին մկները գնային ու կատվի համար ուտելիք բերեին։
Կատուն էլ կարող էր մկների համար պանիր գտներ, բերեր ուտեին։
Մկներ ջան,դուք կատվից չպետք է վախենայիք, կարող էիք գնալ, ձուկ գտնել և բերել։ Կատուն հոտը կզգար , կգար , դուք էլ զանգը կկախեիք կատվի վզից։